I met the son of a real Canadian proletariat today! He says he is cynical to every StarBucks customer, and calls the town people rich bastards who can’t think of spending their money but on coffee or cars (to that list I add gardening tools and smile maliciously, for leisure comes with money and I am an independent thinker since I started graduate school). He adds that from the place where he comes from people are poor , and can’t spend their money on a cup of Tim Horton’s! [and I think «from where he comes from people» have at least the choice, or more choices than the one to stay poor] and in the meanwhile he is boasting of his thrives to receive good education, he adds that 20% of the youth from the place where he comes from are uneducated and out of jobs. When he reveals his proclivity towards marxism he arches his left eyebrow joyfully, sneers at the slogan at the back of a car that appreciates «supporting the troops,» and because I’m a Middle Eastern and a woman, and probably poor too, he thinks I am impressed with his his speech on coffee, capitalism and Calgarian conservatives… I definitely know I have a runny nose and this rambler confirms the fact that if he does not stop talking, I would probably ask him to do so… can’t afford being nice and sick at the same time!
یک سوارخ عمیق هستم که باز شده و با هیچی پر نمی شود. صبح ها چشم هایم را باز کرده نکرده مغزم جوانه می زند. درد حلال است یا حرام؟ دارم از حال می روم و تازه صبح است. به بالشم نگاه می کنم. برای مدت طولانی. گلبرگ گل های روی بالشم به شکل آپلوهای پر خواهش و افرودیت های دلفریب در می آیند. چشم هایم را می بندم. کش می آیم روی خط پنج گانه روز. هدر که می روم به چاله شبیه تر می شوم.
چرا ته هر چیزی دنبال معنا می گردیم؟ چرا انقدر علت ها مهم هستند؟ من می خواهم از جایی نگاه کنم که وایستادم منفک از علت ها ریشه ها حسرت ها. معناها برداشت های شخصی برخاسته از فرهنگ ند که بر عکس باور عمومی بر هم زننده آسایش ند. من آسایش و آرامش می خوام. امان بده به من! من می خوام سطحی و پوچ باشم. نپرسم. برای چند وقت.
پاپ، قهوه و سیگار
از اول می نویسم. نقطه را گذاشتم.
کِلک 